Liscou todo o seu mundo, fuxiu por un curruncho da parede. As badaladas de ledicia xa nunca resoarán nos meus oídos. Lembro a euforia ao escoitalas. Aquel día as tixolas e as potas da mamá non paraban de traballar na cociña. Os fogóns cesaran de socato. Ela saloucaba fronte a cómoda malia que mamá a aloumiñaba. Eu observaba as bubelas pola fiestra. Andaban a enredar nos arumes. Un berce de recordos bambeaba só co vento.
"-Eu queríao, sabedes?"
Mamá máis eu asentimos, inmóviles.
Gallego? Erees de galicia? Jajajaja tienes suerte, soy gallega y lo he entendido todo :)
ResponderEliminar